Είναι ένας από τους σημαντικότερους ενδοκρινείς αδένες του ανθρώπινου οργανισμού. Εντοπίζεται στη μεσότητα του λαιμού και έχει σχήμα πεταλούδας.
Έχει σημαντικό ρόλο στη ρύθμιση των εξής λειτουργιών:
ο θυρεοειδής λειτουργεί υπερβολικά, παράγοντας μεγαλύτερη ποσότητα ορμονών από τη φυσιολογική
ο θυρεοειδής υπολειτουργεί και δεν παράγει επαρκή ποσότητα ορμονών
προκαλεί αλλαγές στη σύσταση και τη λειτουργική παραγωγή των θυρεοειδικών ορμονών
τα νεοπλάσματα έχουν συνήθως βραδεία εξέλιξη και μπορεί να προκαλέσουν τοπική διόγκωση στο λαιμό, βράγχος φωνής ή δυσχέρεια στην αναπνοή
είναι η διόγκωση του θυρεοειδούς αδένα, η οποία προβάλλει ως διόγκωση στην περιοχή του λαιμού
Η χειρουργική αφαίρεση του θυρεοειδή ονομάζεται θυρεοειδεκτομή. Η θυρεοειδεκτομή μπορεί να είναι ολική, δηλαδή αφαιρείται ολόκληρος ο αδένας ή ένα τμήμα του αδένα (λοβεκτομή).
Η ολική θυρεοειδεκτομή είναι μια επέμβαση, η οποία απαιτεί λεπτομερείς χειρισμούς, επιμελείς ελέγχους, γνώσεις, εμπειρία, και προσοχή του χειρουργού ώστε να αποφευχθούν κακώσεις ή βλάβες άλλων οργάνων, όπως τα λαρυγγικά νεύρα (υπεύθυνα για την κατάποση, φωνή και αναπνοή), ο οισοφάγος, οι καρωτίδες, οι παραθυρεοειδείς αδένες.
Η επέμβαση γίνεται υπό γενική αναισθησία μέσω μίας μικρής τομής μήκους περίπου 2,5εκ στη μεσότητα του λαιμού, πάνω στις δερματικές πτυχές για καλύτερο αισθητικό αποτέλεσμα. Κατά τη διάρκεια της επέμβασης απαραίτητη είναι η χρήση νευροδιεγέρτη για την αναγνώριση και προστασία των λαρυγγικών νεύρων.
O νευροδιεγέρτης είναι ένα ειδικό μηχάνημα, που βοηθά στον εντοπισμό των 2 κάτω λαρυγγικών νεύρων. Στα χέρια του κατάλληλου χειρουργού, αποτελεί σημαντικό πλεονέκτημα και αυξάνοντας την ασφάλεια της επέμβασης και εξασφαλίζει καλύτερο μετεγχειρητικό αποτέλεσμα.
Με τη χρήση νευροδιεγέρτη μειώνεται δραματικά το ποσοστό επιπλοκών που μπορεί να προκληθούν λόγω τραυματισμού των λαρυγγικών νεύρων. Οι πιο σημαντικές επιπλοκές της θυρεοειδεκτομής αποτελούν το βράχνιασμα της φωνής, λόγω του τραυματισμού ενός εκ των δύο υπεύθυνων νεύρων για την κίνηση των φωνητικών χορδών και η αμφοτερόπλευρη διακοπή της λειτουργίας των νεύρων.
Η διάρκεια της επέμβασης είναι περίπου 90 λεπτά, και η νοσηλεία δεν ξεπερνά τη μία ημέρα. Ο ασθενής μπορεί να επιστρέψει στις δραστηριότητές του σε διάστημα λίγων ημερών.
Μετά την επέμβαση ο ασθενής πρέπει να λαμβάνει εφ’ όρου ζωής θυρεοειδική ορμόνη. Η δόση προσαρμόζεται με τακτικό εργαστηριακό έλεγχο (αναλύσεις αίματος).
Όταν έχει τεθεί η διάγνωση η αρχική αντιμετώπισή της σε πολλές περιπτώσεις είναι η συντηρητική θεραπεία με τη χρήση φαρμάκων. Η κατάλληλη αγωγή χορηγείται από ενδοκρινολόγο.
Ο ασθενής πρέπει να χειρουργηθεί στις εξής περιπτώσεις :
Τι είναι οι παραθυρεοειδείς αδένες;
Οι παραθυρεοειδείς αδένες έχουν μικρό μέγεθος σχεδόν όπως ένα μπιζέλι, συνήθως είναι 4 και βρίσκονται στην οπίσθια επιφάνεια του θυρεοειδούς αδένα.
Ποια είναι η λειτουργία των παραθυρεοειδών αδένων;
Οι παραθυρεοειδείς αδένες συμβάλουν στη ρύθμιση των επιπέδων ασβεστίου στο σώμα μέσω της ορμόνης που παράγουν, την παραθορμόνη (PTH). Η παραθορμόνη ρυθμίζει τα επίπεδα ασβεστίου στο αίμα, αυξάνοντας την απελευθέρωση ασβεστίου από τα οστά και την επαναρρόφηση ασβεστίου από τους νεφρούς.
Είναι πάθηση που σχετίζεται με τους παραθυρεοειδείς αδένες και κατά την οποία υπάρχει υπερβολική έκκριση παραθορμόνης.
Μπορεί να είναι πρωτοπαθής δηλαδή είναι πάθηση των παραθυρεοειδών αδένων ή δευτεροπαθής και τριτοπαθής δηλαδή είναι μία αντίδραση των παραθυρεοειδών αδένων σε άλλες παθήσεις.
Ο πρωτοπαθής υπερπαραθυρεοειδισμός αποτελεί τη συχνότερη αιτία υπερασβεστιαιμίας στο γενικό πληθυσμό. Εμφανίζεται με μεγαλύτερη συχνότητα σε γυναίκες άνω των 45 ετών.
Η αυτόνομη έκκριση παραθορμόνης από τους παραθυρεοειδείς αδένες μπορεί να οφείλεται σε:
Η διάγνωση του υπερπαραθυρεοειδισμού τίθεται με τις εξής εξετάσεις:
Ποια είναι η θεραπεία του υπερπαραθυρεοειδισμού;
Ο μόνος αποτελεσματικός τρόπος θεραπείας του πρωτοπαθούς υπερπαραθυρεοειδισμού είναι η εκτομή του αδενώματος, δηλαδή η χειρουργική αφαίρεση του πάσχοντος αδένα. Σε περίπτωση υπερπλασίας όλων των παραθυρεοειδών, τότε αφαιρούνται 3½ αδένες. Ο εναπομείνας παραθυροειδής αδένας μπορεί να μαρκαριστεί και να αφεθεί στη θέση του στον τράχηλο ή να μεταμοσχευθεί στο βραχίονα του ασθενούς, ώστε να υπάρχει ευκολότερη πρόσβαση εφόσον χρειαστεί στο μέλλον.
Η επέμβαση διενεργείται υπό γενική αναισθησία, με τομή ίδια με αυτή της θυρεοειδεκτομής. Η χειρουργική τομή γίνεται με τέτοιο τρόπο ώστε να ¨κρύβεται¨ στις φυσιολογικές πτυχές του δέρματος και η συρραφή του τραύματος γίνεται με ενδοδερμική ραφή (ραφή πλαστικής χειρουργικής).
Ο ασθενής παίρνει εξιτήριο από την κλινική, συνήθως εντός 24ώρου. Μετά το χειρουργείο, παρακολουθούνται τα επίπεδα παραθορμόνης τα οποία είναι χαμηλά (επιβεβαίωση ότι έχει αφαιρεθεί το αδένωμα) και τα επίπεδα ασβεστίου.
Το κείμενο της ιστοσελίδας είναι αυστηρά ενημερωτικό και δεν έχει σκοπό επ’ουδενί να υποκαταστήσει την ιατρική εκτίμηση, μέθοδο διάγνωσης ή επιλογή θεραπείας για οποιαδήποτε χειρουργική πάθηση που περιγράφεται.
Dr. Giorgos Karagiannis © 2024 – Πολιτική Απορρήτου
